دلشکسته

چه کنم دوستش دارم ، شوخی که نیست ، حرف یک عمر در به دری است صحبت کلّی آوارگی است ، شکایتی نیست ، حرف شکایت که در عشق بیاید فاتحه این عشق را باید خواند .
بحالم بگریید ،غم دنیا را همراه دارم ، غم بی وفایی ، غم بی همراهی ، کاش بودی و می دید اما رفته جایی دور و دیگر نیست در کنارم ، هیچگاه گرمایی دستانش را حس نکردم من فقط سرمای برخوردش را حس کردم و چیز دیگری را که فراموشش نمی کنم " نگاهش را " فکر میکند فراموشش کردم ، گمان می کند در کوچه باغهای رنگارنگ این دنیا گم شدم ، ولی نه من فقط در یک آرزو هستم ، دیدار دوباره ، محال است دیگر دیدنت ناممکن است ، سهم من این بود که بگریم و تحمل کنم .