دل نوشته ها

من از پیمانه لبریزم ، دلا مستی کجا جویم

من ازشبها گریزانم ، دلا ذکر خدا گویم  

من از درد فراغ یار، ز شعله آنچنان سوزم

که تنها عاشقان دارند، خبر از حال و از روزم

ز سوز دل چنان گریم ، شود ابر سما حیران

ز سیل اشک چشمانم ، ز بستر خود شود نیران

ز دل شرمنده ام اکنون ، عذابش داده ام هر دم

بیابید مرهمی یاران ،که تا  درمان کنم دردم

و یا پیدا کنید او را ،که تا باز آورد جانم

که تنها او در این عالم ،بود درمان هر دردم

کجایی ای مرا همدم ، کجایی مرهم دردم

من از عشق تو بیمارم ، بیا خاک رهت گردم

تویی سامان ، تویی درمان ، تویی وصل و تویی هجران

منم آشفته کویت بیا ،  این قصه را پایان

********************

من خراباتیم از من سخن یار مخواه
گنگم از گنگ پریشان شده گفتار مخواه

من که با کوری و مهجوری خود سرگرمم
از چنین کور تو بینایی و دیدار مخواه

چشم بیمار تو بیمار نموده است مرا
غیر هذیان سخنی از من بیمار مخواه

با قلندر منشین گر که نشستی هرگز
حکمت و فلسفه و آیه و اخبار مخواه

مستم از باده ی عشق تو و از مست چنین
پند مردان جهان دیده و هشیار مخواه

****************************************

من خراباتیم از من سخن یار مخواه

گنگم از گنگ پریشان شده گفتار مخواه

من که با کوری و مهجوری خود سرگرمم
از چنین کور تو بینایی و دیدار مخواه

چشم بیمار تو بیمار نموده است مرا
غیر هذیان سخنی از من بیمار مخواه

با قلندر منشین گر که نشستی هرگز
حکمت و فلسفه و آیه و اخبار مخواه

مستم از باده ی عشق تو و از مست چنین
پند مردان جهان دیده و هشیار مخواه