چقدر سخته تو چشمای کسی که همه عشقت رو دزدیده و به جاش یه زخم همیشگی بهت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه نفرت بشی حس کنی هنوزم دوسش داری چقدر سخته بخوای سرت رو به دیواری تکیه بدی که یه بار وجودت زیر آوار غرورش له شده، چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی و وقتی میبینیش هیچ چیزی به جز سلام نتونی بگی، چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونتو خیس کنه و مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری، چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغچه دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و آروم زیر لب بگی :
گل من باغچه نو مبارک